Jerzy Pilch

Powiedział o sobie: „Jestem człowiekiem wystarczająco intensywnie zakorzenionym w swoim miejscu na ziemi - jest to faktycznie Wisła - by zachować w sobie ciekawość dla paru innych miejsc na ziemi. Otóż ja nie muszę drogą kupna nabywać kawałka łąki w Bieszczadach czy Sudetach i nie muszę następnie dawać temu kawałkowi pola nominacji ma moją własną, najlepiej mitologiczną „małą ojczyznę”. Nie muszę, ponieważ swój kawałek pola, swoje stare domy, stare sady i stare ogrody my mamy od pokoleń. Pochodzę z miejsca tak wyrazistego i jestem tak nim naznaczony, że zmiana, na przykład przenosiny do Warszawy, jest uzasadniona, a nawet, choćby dla zwykłej higieny umysłowej, wskazana”.

Jerzy Pilch urodził się w Wiśle 10 sierpnia 1952 r., w ortodoksyjnie luterańskiej rodzinie. Jest pisarzem, który w swoich książkach bardzo często sięga do własnej biografii, dzieciństwa przeżywanego w ewangelickiej wspólnocie Wisły, trochę zmitologizowanego obrazu „małej ojczyzny”. Krytycy twierdzą, że swoją umiejętnością budowania anegdot przypomina Bohumila Hrabala i Milana Kunderę, jego twórczość, zwłaszcza powieść Moje pierwsze samobójstwo, porównują z dorobkiem Witolda Gombrowicza i Jarosława Iwaszkiewicza. Choć jego powieści często wydają się nader śmieszne, sam pisarz uważa, że nie są komediami, bo problemy, które w nich porusza to „elementarne problemy ludzi - życie i śmierć, pożądanie, miłość”.

Jerzy Pilch był czterokrotnie nominowany do literackiej nagrody Nike i otrzymał ją w 2001 r. za powieść Pod Mocnym Aniołem. Wcześniej, bo w 1989 r. dostał nagrodę im. Kościelskich za tom Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej, w maju 1998 r., za książkę "Tysiąc spokojnych miast" otrzymał wyróżnienie Krakowska Książka Miesiąca.

Jest jednym z najbardziej poczytnych, polskich pisarzy współczesnych oraz wyśmienitym felietonistą. Już w stanie wojennym zaskakiwał publiczność swoimi satyrycznymi felietonami czytanymi na spotkaniach czasopisma mówionego „Na Głos”. Publikował w „Tygodniku Powszechnym” i „Polityce”, obecnie jest stałym współpracownikiem „Dziennika”.

W 2006 r. wraz z ordynariuszem diecezji opolskiej, arcybiskupem Alfonsem Nossolem odebrał w dniu Święta Reformacji wyróżnienie „Śląskie Szmaragdy”, przyznawane przez Kościół ewangelicko-augsburski w Katowicach. Przyznano mu je „jako wyraz podziękowania za wprowadzenie tematyki ewangelickiej do literatury polskiej oraz za szczególny wkład w propagowanie idei ekumenizmu w czasie pracy redakcyjnej w „Tygodniku Powszechnym””